me cruzo con robots por la calle

y que fruncidos sus ceños
que preocupadas las miradas
cuán cabizbajos sus andares
cuánta trsteza en el moverse

recogiéndose,
ignorándose,
autodesmontándose...

3 comentarios:

Irene dijo...

és trist però forma un conjunt de paraules bonic.

Irene dijo...

trist, referint-me a que els carrers siguin plens de robots d'aquests dic, eh??

ariadna guasch dijo...

sí que és trist, sí, però si ens hi fixem bé potser veiem un R2D2 o un C3PO i aleshores potser és una mica menys trist...